1.Paulina Szkudlarek „Neorodziny i postrodziny na wolnym rynku”:
https://vimeo.com/channels/365560/44519702
Podczas spotkania została poddana refleksji problematyka rodziny jako konstrukcji dopasowywanej do doraźnie aktualnych warunków ekonomicznych, i – jako takiej – ideologizowanej w nowoczesności (nowożytności) oraz we współczesności. Postawione zostały pytania, na ile prawomocna jest diagnoza „kryzysu rodziny” w kontekście związanego z socjologicznymi (demograficznymi, ekonomicznymi,
politycznymi) preferencjami gospodarki kapitalistycznej dyskursu publicznego, oraz w jaki sposób nienormatywne (nienuklearne) konstelacje rodzinne – tu roboczo nazwane neorodzinami i postrodzinami – mogą dowodzić abstrakcyjności, a zarazem niejasności skądinąd powszechnie rozumianego pojęcia rodziny. Dla obniżenia poziomu abstrakcji wystąpieniu towarzyszyła prezentacja humorystycznego materiału ilustracyjnego.
Paulina Szkudlarek – doktor nauk humanistycznych w zakresie kulturoznawstwa, zainteresowana m. in. metodologią badań feministycznych i queerowych, teorii krytycznych i subaltern studies.
Spotkanie miało miejsce 12.04, godz. 18.30, w Galerii Bunkier Sztuki, pl. Szczepański 3a, Kraków
2. Krzysztof Wołodźko, „Potrzeba równości”:
https://vimeo.com/channels/365560/44514037
Idea równości była jedną z idei przyświecających Rewolucji Francuskiej. Równość - hasło społeczne, polityczne, bliskie społeczeństwom demokratycznym. Czy jednak w dzisiejszym świecie jest miejsce na równość? Czy społeczeństwa, elity polityczne odwołujące się do idei demoliberalnych traktują równość na serio? Czy w świecie, w którym coraz kolejne trudności ekonomiczne, bytowe, socjalne są pretekstem do pogłębiania nierówności możemy mieć nadzieją na bardziej egalitarne społeczeństwo? Kanwą wystąpienia "Potrzeba równości" będzie głośna książka "Duch równości", autorstwa Richarda Wilkinsona i Kate Pickett. Jej autorzy, opierając się wynikach ponad 30 lat swojej pracy twierdzą, że duże nierówności są niekorzystne dla wszystkich warstw społecznych. Przyjrzyjmy się zatem przyczynom i społecznym konsekwencjom nierówności, by porozmawiać o tym, czy równość rzeczywiście jest szansą na bardziej sprawiedliwe, żyjące w dobrostanie społeczeństwa i państwa. I czy równość może stać się jednym ze znaków wyróżniających świata po kapitalizmie. I czy może to być lepszy świat.
Krzysztof Wołodźko - stały współpracownik "Nowego Obywatela", bloger, uczestnik belwederskich debat Idee Nowego Wieku, uczestnik cyklu programów dokumentalnych "System 09", "System: Rewolucja Solidarności".
Spotkanie miało miejsce 19.04, godz. 18.30, w Galerii Bunkier Sztuki, pl. Szczepański 3a, Kraków
3. Mateusz Curyło"Dlaczego nam nie wyszło? Od wizji sieci dialogicznej do dyskursywnej ekonomii programowania":
https://vimeo.com/47167188
Kilka dekad temu, kiedy komputeryzacja znajdowała się w zalążku, powstawały wielkie wizje społeczeństw sieciowych. Aktualnie mamy do dyspozycji kolejne wersje systemu operacyjnego z 1969 roku (Ubuntu, MaxOS X), interfejsy powstałe w 1973 roku (WIMP, WYSISYG) oraz działającą encyklopedię (Wikipedia). Przede wszystkim komputeryzacja poszła jednak w kierunku tworzenia wirtualnych sieci dystrybucyjnych, przypominających raczej dyskursywną centralno-nadawczą telewizję niż globalny dialog. W trakcie referatu zostanie powiedziane, dlaczego i w jaki sposób związek programowania z ekonomią i fakt, że alternatywy dla naszego systemu ekonomicznego nie powstały, doprowadził w sieci do sytuacji, w której nawet ideologiczny Opensource jest użyteczny dla międzynarodowych korporacji. Ponadto zostaną zaprezentowane pomysły, które mogą pomóc w odłączeniu projektów, również programistycznych, od międzynarodowych rynków finansowych (bitcoin, kickstarter).
Mateusz Curyło – filozof, doktorant na Zakładzie Estetyki UJ, miłośnik gier wideo i filozofii Viléma Flussera. Interesuje się filozofią Internetu i problematyką utopii.
4. Michał Pospiszyl "Dlaczego rewolucja, aby była komunistyczna, musi być też seksualna?":
https://vimeo.com/46079474
Jak pisze Karol Marks w jednym z najsłynniejszych fragmentów Ideologii niemieckiej: „Filozofia ma się tak do badania świata rzeczywistego, jak onanizm do miłości płciowej” (MED, t. 3, s. 255). Zdanie to ciężko jednak zrozumieć, nie zestawiając go z innym, w którym Marks stwierdza: „Filozofia nie może się urzeczywistnić bez zniesienia proletariatu, a proletariat nie może znieść siebie bez urzeczywistnienia filozofii” (MED, t. 1, s. 473). Niemiecki filozof skłonny jest zresztą także i w innych fragmentach pisać o „miłości płciowej” jak o tej, której queerowe wyzwolenie jest istotnie związane z wyzwoleniem proletariatu (porażki dwóch największych rewolucji XX wieku – komunistycznej z 1917 i seksualnej po 1968, stają się tutaj silnym argumentem przemawiającym za szkodliwością separowania tych dwóch perspektyw).
Zdaniem Marksa stosunek seksualny jest papierkiem lakmusowym alienacji i wyzysku, z których szczytową postacią mamy do czynienia w sprostytuowanym kapitalizmie. Kapitalizm bowiem z charakterystyczną dla siebie ekspansją zmierza nie tylko do zwiększenia liczby stosunków sprostytuowanych (na przykład potęgując – do niespotkanej w historii ludzkości skali – handel ludźmi, z jakim mamy dziś do czynienia), ale do uczynienia wszystkich stosunków (przede wszystkim tych międzyludzkich) podległymi sprostytuowanej logice towarów.
Marks, ale także jego twórcze kontynuatorki – jak Hardt i Negri, Badiou, hooks czy Spivak – w swojej filozofii miłości widzą dwóch głównych wrogów. Pierwszym jest onanizm rozumiany jako próba skorumpowania relacji z innymi ludźmi – jej redukcji do samego siebie, rodziny, narodu, korporacji czy takiej lub innej zamkniętej tożsamości. Drugim jest prostytucja rozumiana jako stosunek międzyludzki zapośredniczony i wyzyskiwany przez kapitał. Krytyka skorumpowanego pojęcia miłości w onanizmie lub prostytucji staje się tu jednak tylko rewersem jej opisu jako miejsca, w którym (już niewyalienowany) „człowiek jest człowiekiem a jego stosunek do świata jest ludzki, [wówczas] miłość możesz wymieniać tylko na miłość, zaufanie tylko na zaufanie itd.” (MED, t. 1, s. 614).
Michał Pospiszyl – filozof, kulturoznawca. Zajmuje się marksizmem, filozofią kultury i wątkami teologicznymi w myśli politycznej. Aktualnie przygotowuje prace (w Instytucie Kultury UJ) o estetyce relacyjnej i jej związkach z Italian Theory. Współpracuje z Praktyką Teoretyczną i organizuje pierwsze w Polsce studia z myśli postsekularnej na UP JPII.
Oba referaty miały miejsce 14.06, godz.18.30, w Galerii Bunkier Sztuki, pl. Szczepański 3a, Kraków.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz